_{^{آیا معامله با تلفن به صورت شفاهی صحیح و معتبر است ؟}}

• عقد عبارت است از‌ ایـنکه‌ یـک‌ یـا چند نفر در مقابل یک یـا چـند‌ نـفر‌ دیگر تعهد بر امری نمایند و مورد قبول انها باشد .بنابراین، برای انعقاد یک عقد کافی است از سوی یکی از طرفین ایجاب و از سوی طرف دیگر، قبول صورت گیرد. 
• ایجاب در اصطلاح اعلام اراده ی یک شخص به شخص دیگر برای انعقاد قرارداد می باشد. شخصی که چنین پیشنهادي را اعلام مینماید "موجب" نامیده میشود.
• مفاد ایجاب باید معلوم باشد یعنی نوع عقد و موضوع قرارداد مبهم نباشد زیرا دو طرف باید بدانند که چه نوع معامله اي مینمایند و موضوع آن چیست، در غیر این صورت توافق جهت انعقاد معامله شکل نمی گیرد.
• همچنین، ایجاب بایستی صریح و روشن باشد و در آن به شرایط لازم براي انجام معامله اشاره شود؛ در غیر اینصورت پیشنهاد ارائه شده ایجاب محسوب نمی گردد.
• به علاوه، در ایجاب شرط نیست که حتما نسبت به شخص معینی باشد بلکه ممکن است ایجاب نسبت به همه ی مردم داده شود. در مواردی که ایجاب مربوط به شخص معینی نمیباشد، هر شخصی میتواند این ایجاب را قبول نماید و پس از قبول، معامله منعقد می گردد.
• پس از آنکه شخص برای انجام معامله ایجاب داد تا قبل از اینکه کسی این ایجاب را قبول نماید، ایجاب او الزام آور نیست و او میتواند از ایجاب خود رجوع نماید و از انجام معامله صرفنظر نماید زیرا به صِرف ارائه ی ایجاب برای شخصِ موجب ایجاد تعهد و الزام نمی شود. 
• به شخص پذیرنده ایجاب "قابل" میگویند. اراده مخاطب ایجاب بر انشاء عقد قبول نام دارد ،قبول نیز مانند ایجاب انشا و عمل حقوقی مستقل محسوب نمی شود، قبول باید کاملا منطبق با مفاد ایجاب باشد و قبول کننده نمی تواند برآنچه موجب ایجاب کرده چیزي بیفزاید یا کم کند.
• بنابراین قبول باید بدون قید و شرط و منطبق با ایجاب انشاء و اعلام شود. همچنین در صورتی که ایجاب کننده براي اعلام قبولی از سوی طرف مقابل مهلتی معین نموده باشد، قبولی باید در همان زمان تعیین شده اعلام شود.
• چنانچه براي اعلام قبولی مهلتی معین نشده باشد، ایجاب باید در زمانی اعلام شود که بتوان گفت بین ایجاب و قبول عرفا ارتباطی برقرار است. درهر حال تعیین زمانی که قبولی میتواند اعلام شود، در هر مورد براساس شرایط و اوضاع و احوال معلوم میشود.
• پس از ایجاب و قبول یا به عبارت دیگر،  انعقاد یک قرارداد، طرفین بر مبنای آن دارای تعهداتی خواهند شد که هرگونه تخلف از آن دارای ضمانت اجرای قانونی خواهد بود. 
• ارکان یک عقد شامل موارد زیر می باشد :

1- عنوان و قالب قرارداد

2- متن قرارداد که حاوی شرایطی از جمله مبلغ قرارداد، شراط ضمن عقد، تاریخ و موعد تعیین شده برای انجام تعهدات قرار داد می باشد.

• ایجاب و قبول ممکن است به موجب الفاظ، اشاره، عمل و نوشته باشد. بنابراین ایجاب و قبول ممکن است به موجب کلمات و الفاظ باشد.
• مطابق ماده ی 192 قانون مدنی در صورتی که برای هر دو طرف یا یکی از طرفین قرارداد، به کار بردن الفاظ ممکن نباشد، قرارداد با اشاره نیز منعقد میگردد.
• البته اشاره باید به گونه ای باشد که نشان دهنده ی اراده ی شخص بر انعقاد معامله بوده و شکی در آن نباشد. ممکن است طرفین براي اعلام اراده عملی انجام دهند که نشان دهنده ی ایجاب و قبول باشد. چنین معامله ای، معامله ی معاطاتی نام دارد. نوشته نیز میتواند در ایجاب و قبول جاي لفظ را بگیرد. باید توجه داشت در مواردی که استفاده از لفظ مطابق قانون الزامی باشد (مانند نکاح) انعقاد معامله به طریق دیگري ممکن نیست.
• در رابطه با وضعیت و اعتبار معامله تلفنی و شفاهی باید گفت عقـود و معاملات را هم می توان به صورت کتبی نوشته و به مندرجات توافق شـده در آن پایبنـد بـود و هـم می توان به صورت شفاهی اقدام به انعقاد قرارداد نموده و در صدد ایفای تعهدات مربوط به آن بود.
• معامله شفاهی به معنای ان است که برعهده گرفتن امری بین طرفین به صورت شفاهی باشد نه به صورت مکتوب. در واقع، معاملات شفاهی نیز الزام آور بوده و شرط انجام معامله کتبی بودن آن نمی باشد.
• با این وجود باید گفت هرچند قانونگذار قرارداد شفاهی را معتبر دانسته اما از آنجا که هر ادعایی در دادگاه نیاز به اسناد و مدارک دارد بنابراین اثبات قرارداد شفاهی در دادگاه سخت خواهد بود. مدارک اثبات معاملات شفاهی می تواند شهادت شهود و مطلعین، تحقیقات محلی، اتیان سوگند، معاینه محلی و سایر ادله و مدارک باشد.

_{^{پاسخ به پرسش مخاطب در خصوص وضعیت و اعتبار معامله تلفنی و شفاهی}}

در پاسخ به پرسش شما در مورد وضعیت و اعتبار معامله تلفنی و شفاهی باید گفت معامله شفاهی و تلفنی در سیستم حقوقی ما صحیح است منتها اثبات آن با دشواری همراه است. شما برای الزام به تحویل مبیع ابتدا باید وقوع معامله شفاهی را اثبات نمایید. اینکه وجه را کامل پرداخت نموده اید و خودرو در تصرف شما بوده و شهود احتمالی و اوضاع و احوال حاکم موید وقوع معامله است. 

_{^{مستندات قانونی - اعتبار معامله شفاهی}}

ماده ۱۹۱ قانون مدنی
عقد محقق می‌شود به قصد انشاء به شرط مقرون بودن به چیزی که دلالت بر قصد کند.

ماده ۱۹۲ قانون مدنی
در مواردی که برای طرفین یا یکی از آنها تلفظ ممکن نباشد اشاره که مبین قصد و رضا باشد کافی خواهد بود.

ماده ۱۹۳ قانون مدنی
انشاء معامله ممکن است به وسیله عملی که مبین قصد و رضا باشد مثل قبض و اقباض حاصل گردد مگر در مواردی که قانون استثناء‌کرده باشد.

ماده ۱۹۴ قانون مدنی
الفاظ و اشارات و اعمال دیگر که متعاملین به وسیله آن انشاء معامله می‌نمایند باید موافق باشد به نحوی که احد طرفین همان عقدی را‌ قبول کند که طرف دیگر قصد انشاء او را داشته است و الا معامله باطل خواهد بود.

پاسخ داده شده توسط کارشناسان حقوقی ما