_{^{آیا مادر می تواند از ملاقات فرزند توسط پدر جلوگیری کند ؟}}

• حضانت حق و تکلیف والدین در خصوص حفظ و نگهداری کودک می باشد.
• مطابق قانون و در صورت جدایی محل زندگی ابوین یا عدم توافق پدر و مادر در نگهداری از کودک پس از طلاق، حضانت فرزند (چه دختر چه پسر) تا سن 7 سالگی وظیفه ی مادر بوده و پس از این سن تا سن بلوغ، یعنی نه سالگی در دختر و 15 سالگی در پسر، وظیفه ی پدر می باشد.
• پس از سن بلوغ خود فرزند به تشخیص خود یکی از والدین را برای ادامه ی زندگی انتخاب مینماید.
• مسئله ی مهم در این رابطه این است که طرفی که حضانت فرزند با او نیست حق ملاقات طفل را خواهد داشت و اگر کسی که فرزند نزد اوست مانع ملاقات طرف دیگر شود، شخصی که از ملاقات او ممانعت شده میتواند با مراجعه به دادگاه تقاضای ملاقات فرزند را بدهد. 
• بنابراین در صورت ممانعت زن از ملاقات فرزند توسط مرد مرد می تواند دستور موقت ملاقات فوری فرزند را از دادگاه تقاضا نماید و دادگاه با رعایت مصلح طفل حق ملاقاتی برای خواهان تعیین خواهد  کرد.
• همچنین به موجب ماده 54 قانون حمایت از خانواده هرگاه کسی که مسئول حضانت طفل است مانع ملاقات فرزند با اشخاص ذی حق شود، بار اول به پرداخت جزای نقدی درجه هشت و در صورت تکرار به حداکثر مجازات مذکور محکوم میگردد.
• همچنین ماده 40 قانون مذکور در رابطه با استنکاف یا ممانعت از اجرای حکمی که در رابطه با حضانت طفل است ضمانت اجرای بازداشت به تقاضای ذي نفع و به دستور دادگاه صادركننده رأي نخستين تا زمان اجراي حكم را در نظر گرفته است.

_{^{پاسخ به پرسش مخاطب در خصوص ممانعت مادر از ملاقات فرزند وسط پدر}}

• در پاسخ به پرسشی که بیان فرمودید و ممانعت زن از تقاضای طفل توسط پدر باید گفت مطابق ماده 1174 قانون مدنی در صورتی که به علت طلاق یا به هر جهت دیگر ابوین طفل در یک منزل سکونت نداشته باشند ، هر یک از ابوین که طفل تحت حضانت او نمی باشد، حق ملاقات با فرزند خود را دارد.
• بنابراین حضانت فرزند توسط شما موجب محروم نمودن پدر طفل از ملاقات با فرزند خود نمی شود.
• حضانت تا هفت سالگی با مادر است و پدر می تواند حق ملاقات ماهانه یا هفتگی از دادگاه بگیرد و اگر مادر مانع این ملاقات شود با تبعاتی روبرو می شود که ممکن است موجب سلب حضانت هم باشد.
• توضیح آنکه به موجب ماده 41 قانون حمایت از خانواده  اگر دادگاه تشخیص دهد که مسئول حضانت از انجام تکالیف مقرر خود خودداری می کند یا آنکه مانع ملاقات طفل با اشخاص ذی حق می شود، می تواند اقداماتی از جمله واگذار نمودن حضانت به دیگری یا تعیین ناظر با مشخص نمودن حدود نظارت او را با رعایت مصلحت طفل اتخاذ نماید.

_{^{مستندات قانونی - حضانت و ملاقات فرزند}}

ماده ۱۱۶۹ قانون مدنی
برای حضانت و نگهداری طفلی که ابوین او جدا از یکدیگر زندگی می کنند، مادر تا سن هفت سالگی اولویت دارد و پس از آن با پدر است.
تبصره - بعد از هفت سالگی درصورت حدوث اختلاف، حضانت طفل با رعایت مصلحت کودک به تشخیص دادگاه می باشد.

ماده ۱۱۷۰ قانون مدنی
اگر مادر در مدتی که حضانت طفل با او است مبتلا به جنون شود یا با دیگری شوهر کند حق حضانت با پدر خواهد بود.

ماده ۱۱۷۱ قانون مدنی
در صورت فوت یکی از ابوین حضانت طفل با آنکه زنده است خواهد بود هر چند متوفی پدر طفل بوده و برای او قیم معین کرده‌ باشد.

ماده ۱۱۷۲ قانون مدنی
هیچ یک از ابوین حق ندارند در مدتی که حضانت طفل به عهده آنها است از نگاهداری او امتناع کند در صورت امتناع یکی از ابوین‌ حاکم باید به تقاضای دیگری یا به تقاضای قیم یا یکی از اقرباء و یا به تقاضای مدعی‌العموم نگاهداری طفل را به هر یک از ابوین که حضانت به عهده او‌ست الزام کند و در صورتی که الزام ممکن یا موثر نباشد حضانت را به خرج پدر و هرگاه پدر فوت شده باشد به خرج مادر تامین کند.

ماده ۱۱۷۳ قانون مدنی
هرگاه در اثر عدم مواظبت یا انحطاط اخلاقی پدر یا مادری که طفل تحت حضانت اوست، صحت جسمانی و یا تربیت اخلاقی طفل در معرض خطر باشد، محکمه می تواند به تقاضای اقربای طفل یا به تقاضای قیم او یا به تقاضای رئیس حوزه قضائی هر تصمیمی را که برای حضانت طفل مقتضی بداند، اتخاذ کند.
موارد ذیل از مصادیق عدم مواظبت و یا انحطاط اخلاقی هر یک از والدین است:
۱) اعتیاد زیان آور به الکل، مواد مخدر و قمار.
۲) اشتهار به فساد اخلاق و فحشاء.
۳) ابتلا به بیماریهای روانی با تشخیص پزشکی قانونی.
۴) سوء استفاده از طفل یا اجبار او به ورود در مشاغل ضد اخلاقی مانند فساد و فحشاء، تکدی گری و قاچاق.
۵) تکرار ضرب و جرح خارج از حد متعارف.

ماده ۱۱۷۴ قانون مدنی
در صورتی که به علت طلاق یا به هر علت دیگر ابوین طفل در یک منزل سکونت نداشته باشند هر یک از ابوین که طفل تحت‌ حضانت او نمیباشد حق ملاقات طفل خود را دارد تعیین زمان و مکان ملاقات و سایر جزئیات مربوطه به آن در صورت اختلاف بین ابوین با محکمه ‌است

ماده ۱۱۷۵ قانون مدنی
طفل را نمیتوان از ابوین و یا از پدر و یا از مادری که حضانت با اوست گرفت مگر در صورت وجود علت قانونی.

ماده ۵۴ قانون حمایت خانواده 1391
هرگاه مسوول حضانت از انجام تکالیف مقرر خودداری کند یا مانع ملاقات طفل با اشخاص ذی ‌ حق شود، برای بار اول به پرداخت جزای نقدی درجه هشت و درصورت تکرار به حداکثر مجازات مذکور محکوم می‌شود.

ماده ۴۰ قانون حمایت خانواده 1391
هرکس از اجرای حکم دادگاه در مورد حضانت طفل استنکاف کند یا مانع اجرای آن شود یا از استرداد طفل امتناع ورزد، حسب تقاضای ذینفع و به دستور دادگاه صادرکننده رای نخستین تا زمان اجرای حکم بازداشت می‌شود.

ماده ۴۱ قانون حمایت خانواده 1391
هرگاه دادگاه تشخیص دهد توافقات راجع به ملاقات، حضانت، نگهداری و سایر امور مربوط به طفل برخلاف مصلحت او است یا در صورتی که مسوول حضانت از انجام تکالیف مقرر خودداری کند ویا مانع ملاقات طفل تحت حضانت با اشخاص ذی ‌ حق شود، می‌تواند در خصوص اموری از قبیل واگذاری امر حضانت به دیگری یا تعیین شخص ناظر با پیش‌بینی حدود نظارت وی با رعایت مصلحت طفل تصمیم مقتضی اتخاذ کند.
تبصره ـ قوه قضائیه مکلف است برای نحوه ملاقات والدین با طفل ساز و کار مناسب با مصالح خانواده و کودک را فراهم نماید.
آیین‌نامه اجرائی این ماده ظرف شش‌ماه توسط وزارت دادگستری تهیه می‌شود و به تصویب رئیس قوه قضائیه می‌رسد.

پاسخ داده شده توسط کارشناس حقوقی ما