_{^{آیا پدر می تواند تمام دارایی اش را وقتی زنده است فقط به یکی از فرزندان منتقل کند ؟}}

• هر یک از افراد تا زمانی که در قید حیات هستند می توانند هر گونه تصرف حقوقی در اموال خود بنمایند. مثلا می توانند بخشی و یا کلیه اموال خود را به یکی از ورثه و یا شخص ثالثی بفروشند و یا صلح نموده و یا هبه نمایند.
• در این صورت بعد از فوت آن شخص سایر ورثه نمی توانند ادعایی نسبت به آن اموال داشته باشند زیرا به مالکیت شخص دیگری در آمده است و اصلاً جزء اموال متوفی محسوب نمی شود.
• همانطور که گفته شد در این فرض فرقی نمی کند که شخص اموال خود را به شخص ثالثی منتقل نماید و یا آنها را به یکی از ورثه خود منتقل نماید. زیرا تا زمانی که اشخاص در قید حیات بوده و محجور نباشند میتوانند هر گونه دخل و تصرفی در اموال خود بنمایند و هیچ شخص دیگری نیز نمیتواند آنان را از این کار منع نماید.

• روش احتمالی دیگر برای ابطال چنین معاملاتی اثبات سوء نیت احتمالی انتقال گیرنده و فریب و سوء استفاده احتمالی از شخصیت انتقال دهنده است؛ با این توضیح که بعضاً نزدیکان شخص در دوره کهولت سن او با تحت تاثیر قراردادن عواطف و احساسات وی یا با سوء استفاده زا نیازهای او اقدام به اعمال فشار نموده یا با فریب و حتی اجبار امضاء وی را در قرارداد درج می کنند. تا مال در زمان حیات به ایشان منتقل شود و مشمول مقررات ارث نگردد. در این مورد هم اگر دلیل کافی وجود داشته باشد در ابطال چنین معاملاتی موثر است.
• همچنین فرقی نمیکند که انتقال در قالب یکی از عقود مجانی باشد یا عقود معاوضی و عقود مسامحی و نیز فرقی نمی کند که مورث در زمان حیات مبلغ معامله را گرفته باشد یا نه و در اینجا فقط نفس معامله خصوصیت دارد.
• در واقع تصرفات اشخاص در زمان حیات آن ها تحت عنوان ارث نمی باشد چرا که به موجب ماده 867 قانون مدنی ارث به موت حقیقی یا به موت فرضی مورث تحقق پیدا میکند.
• بنابراین، مفهوم ارث شامل کلیه اموال، دارایی ها، بدهی‌ها،  حقوق و وظایف شخص پس از مرگش گفته می‌ شود که به موجب قانون به شخص یا اشخاص دیگری منتقل می‌گردد و به هر فرد میزان سهمی مطابق قانون اعطا خواهد شد در حالی که تقسیم اموال مشترک و مشاع پیش از فوت می تواند منصفانه یا غیرمنصفانه بوده یا همه ی اموال به یک فرزند منتقل گردد و این انتقال ارث محسوب نمی شود.
• در رابطه با امکان انتقال تمام دارایی در دوره حیات به یکی از فرزندان باید گفت به موجب ماده 30 قانون مدنی هر مالکی نسبت به مایملک خود حق همه گونه تصرف و انتفاع دارد مگر در مواردی که قانون استثناء کرده باشد. بنابراین اشخاص می توانند هر میزان از مال خود را تحت هر قالبی که بخواهد به نحوی که تصمیم دارند به هر شخصی که مدنظرشان است منتقل نمایند و این انتقالات جز در مواردی که قانون استثنا نموده باشد صحیح و معتبر است و هیچ کس حق اعتراض به آن را ندارد.
• انتقال اموال در زمان حیات با هر انگیزه ای که باشد همچون انجام سایر معاملات و تابع قوانین هر عقدی است که در قالب آن انجام می شود. انتقال اموال به فرزندان در زمان حیات معمولا در قالب های متنوعی صورت می گیرد از جمله بیع، عقد صلح عمری، هبه یا وصیت.
• البته وصیت تملیکی موجب انتقال مال بعد از فوت می گردد و تنها تا یک سوم اموال نافذ است. در صورتی که فرد فوت کند و ورثه بیش از یک سوم را تنفیذ ننمایند، تنها یک سوم اموال قابل انتقال خواهد بود.

_{^{پاسخ به پرسش مخاطب در خصوص انتقال تمام دارایی در دوره حیات به یک فرزند}}

♦  در پاسخ به پرسش شما باید گفت انتقال مذکور در صورت رعایت شرایط عمومی و اختصاصی عقدی که انتقال تحت عنوان آن صورت می گیرد، نافذ و معتبر بوده و در زمان حیات موجب مالکیت فرزند بر اموال مذکور می گردد.

♦  بنابراین، این اموال بعد از انتقال متعلق به فرزندی است که در زمان حیات به او منتقل گردیده است و از این جهت حقی برای سایر ورثه نمی باشد. مگر اینکه ثابت شود معامله انجام شده تحت اجبار و اکراه یا با فریب و یا بدون قصد انشاء صورت گرفته؛ یعنی انتقال دهنده در زمان معامله اراده انشایی و اهلیت معاملی نداشته است.

_{^{مستندات قانونی - انتقال اموال در زمان حیات به یکی از فرزندان}}

ماده ۳۰ قانون مدنی
هر مالکی نسبت به مایملک خود حق همه گونه تصرف و انتفاع دارد مگر در مواردی که قانون استثناء کرده باشد.
ماده ۱۹۰ قانون مدنی
برای صحت هر معامله شرایط ذیل اساسی است:
۱. قصد طرفین و رضای آنها
۲.اهلیت طرفین
۳.موضوع معین که مورد معامله باشد
۴. مشروعیت جهت معامله
ماده ۸۴۳ قانون مدنی
وصیت به زیاده بر ثلث ترکه نافذ نیست مگر به اجازه وراث و اگر بعض از ورثه اجازه کند فقط نسبت به سهم او نافذ است.

ماده ۸۶۷ قانون مدنی
ارث به موت حقیقی یا به موت فرضی مورث تحقق پیدا میکند..

پاسخ داده شده توسط کارشناس حقوقی ما